انجام پژوهش، نه تنها نشانه اعتلای کشورهاست، بلکه یکی از مهمترین عوامل توسعه در دنیای امروزی محسوب می شود. راهبری تحقیقات از ارکان اصلی نظام آموزش عالی به شمار می رود. اهمیت دادن به امر تحقیقات خود کفایی و استقلال واقعی به ارمغان می آورد در حالی که بی توجهی به آن، منجر به پرداخت هزینه گزاف خواهد شد. پژوهش حاضر در راستای بررسی دیدگاه دانشجویان در خصوص موانع انجام فعالیت های پژوهشی انجام شد. روش تحقیق توصیفی - تحلیلی بود، جامعه آماری 2263 نفر بود که 332 نفر به روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. ابزار گرد-آوری، پرسشنامه دانشگاه علوم پزشکی اراک بود، که شامل 29 سوال برای دانشجویان دارای سابقه فعالیت پژوهشی و 18 سوال برای دانشجویان بدون سابقه پژوهشی است که با آلفای کرنباخ 84% و دانشجویان غیر محقق با آلفای کرنباخ 89% تایید شد. آزمون های توصیفی نظیر: فراوانی، انحراف معیار، میانگین و استنباطی نظیر من ویتنی و تی-تست مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که از دیدگاه دانشجویان، بین دو گروه در خصوص انجام فعالیت های پژوهشی در دو حیطه عمومی و فردی تفاوت معناداری وجود نداشت (0.001>p). ولی در حیطه سازمانی تنها در پاسخ به پرسش عدم وجود هسته تحقیقاتی در بین دو گروه اختلاف معنادار وجود داشت. بیشترین موانع از نظر دانشجویان دارای سابقه پژوهش در حیطه سازمانی ضعف در دستیابی به اینترنت و بانک های الکترونیکی و در حیطه فردی، فشردگی واحدهای درسی و از دیدگاه دانشجویان بدون سابقه پژوهش در حیطه سازمانی ضعف در سیستم تشویقی و در حیطه فردی، فشردگی واحد درسی ذکر شد ولی به تفکیک جنس، مقطع و مدرک تحصیلی رابطه معناداری دیده نشد. بنابراین با توجه به اهمیت پژوهش و نتایج، اولویت بندی موانع تحقیق جهت حل آن ضروری به نظر می رسد.

زمینه و هدف: نشانگان ضربه عشق شامل مجموعه نشانه ها و علایم شدیدی بوده که با برهم خوردن رابطه عاشقانه ظهور می کند و کاهش عزت نفس و خودکارآمدی ازجمله این نشانه ها است؛ بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر عزت نفس و خودکارآمدی عاطفی دانشجویان دختر با سابقه شکست عاطفی بود. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. به منظور اجرای پژوهش، از پرسشنامه های عزت نفس روزنبرگ (1965) و خودکارآمدی عاطفی کرک و همکاران (2008) استفاده شد. سپس آزمودنی های گروه آزمایش به مدت هشت جلسه دوساعته به صورت هفتگی تحت مداخله درمان شناختی رفتاری قرار گرفتند؛ ولی گروه گواه هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. پرسشنامه های مذکور در مرحله پیش آزمون و در مرحله بعد از اتمام دوره درمان شناختی رفتاری و سه ماه بعد از آخرین جلسه درمانی تکمیل شدند. برای تجزیه وتحلیل یافته های تحقیق از آزمون تی مستقل و آزمون آماری آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر و نرم افزار SPSS نسخه 23 در سطح معنا داری 0٫, 05 استفاده شد. یافته ها: نتایج آزمون آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر در پس آزمون و پیگیری نشان داد، درمان شناختی رفتاری موجب افزایش معنادار عزت نفس (0٫, 001>p) و خودکارآمدی عاطفی (0٫, 001>p) دانشجویان دختر با سابقه شکست عاطفی می شود. نتیجه گیری: به طورکلی می توان بیان کرد که درمان شناختی رفتاری برای بهبود عزت نفس و خودکارآمدی عاطفی دختران با سابقه شکست عاطفی توصیه شدنی است و می توان از این درمان جهت بهبود کیفیت زندگی و امید به آینده در این افراد استفاده کرد.

مقدمه و اهداف: در این مطالعه، تعداد 79 زوج که از مشکلات بد زایمانی (BOH) رنج میبردند از نظر اختلالات کروموزومی مورد بررسی قرار گرفتند. هدف از این مطالعه پیداکردن میزان اختلالات کروموزومی در والدینی بود که تاریخچه بدز ایمانی داشته اند. مواد و روش ها: در این تحقیق از تکنیک کشت کروموزومی و الگوی بندینگ با استفاده از تریپسین و رنگ آمیزی گیمسا (GTG) و کاریوتایپ هر دو زوج مراجعه کننده برای پیداکردن والدین و یا فرزندان ناهنجار استفاده شده است.یافته ها: تجزیه و تحلیلهای کروموزومی در این بیماران نشان از کاریوتایپ غیرطبیعی در سه خانم و دو کاریوتایپ غیرطبیعی در زایمانهای این افراد، یعنی یک مورد فرزند دختر دوساله و یک مورد محصول سقط شده (abortus) داشت. از نظر میانگین سنی هر سه نفر آنها متوسط سن بالاتری نسبت به بقیه داشتند. از این پنج زوج مجموعا 27 مورد باروری گزارش شده که شامل 18 مورد سقط جنین در سه ماهه اول بارداری (78.26%)، پنج سقط جنین در سه ماهه دوم (21.74%) ، یک فرزند طبیعی و یک نوزاد مرده بدنیا آمده (stillbirth) می باشد.نتیجه گیری: در این بیماران 3.8 درصد (3 مورد) ناهنجاری های کروموزومی دیده شد که در محدوده گزارشات مشابه می باشد. ناهنجاری های کروموزومی و تعداد سقطهای جنینی دارای رابطه ای مستقیم بودند که از نظر آماری این رابطه معنی دار می باشد (P<0.01). تعداد فرزندان غیرطبیعی نیز با ازدواجهای خویشاوندی از نظر آماری رابطه معنی داری را نشان می دهند (P<0.05). اگرچه فرزندان مرده به دنیا آمده (stillbirth) در ازدواجهای خویشاوندی بیشتر دیده می شود ولی این رابطه معنی دار نمی باشد (P>0.14). همچنین در ازدواجهای خویشاوندی میزان سقط جنین در سه ماهه اول افزایش معنی داری را نشان می دهد (P<0.05).

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مقدمه: این مطالعه با هدف تعیین وقایع و پیامدهای بالینی داخل بیمارستانی و پیگیری 9 ماهه بیماران با سابقه بای پس شریان کرونری و بدون سابقه (CABG) که تحت آنژیوپلاستی (PCI) شریان کرونری قرار گرفته اند انجام می شود.مواد و روشها: 1979 بیمارانی که تحت آنژیوپلاستی شریان کرونری و پیگیری بالینی 9 ماهه قرار گرفته بودند وارد مطالعه شدند. این بیماران بر حسب داشتن سابقه CABG (54 نفر) یا عدم سابقه CABG (1925 نفر) به دو گروه تقسیم شدند و ویژگیهای پایه، بالینی، تکنیکی و نیز عوارض PCI در بیماران بررسی شد.یافته ها: گروه دارای سابقه CABG دارای کسر تخلیه ای (EF) پایین تر (p=0.001)، میانگین سنی بالاتر (p=0.05) و شیوع بیشتر سابقه آنژیوپلاستی کرونری (PCI) (p=0.007)، سابقه خانوادگی بیماری عروق کرونر (p=0.05) و درگیری متعدد عروقی (p<0.001) بودند. همچنین، درصد مردان و دیابتیها در این گروه بیشتر بود (به ترتیب، (p=0.04, p=0.02. در این گروه بیشتر ضایعات از نوع B2/C بودند (p=0.01) و PCI بیشتر در محدوده شریان سیرکومفلکس چپ (LCX) انجام شده بود (p=0.001). میزان موفقیت تکنیکی و بالینی در گروه دارای سابقه CABG در مقایسه با گروه بدون سابقه CABG تفاوت قابل ملاحظه ای نداشت (94.4% در مقابل (p=0.78, 97% و (92.6% در مقابل (p=0.16, 96.1%. در پیگیری بالینی، میزان رواسکولاریزاسیون بر روی همان رگ (TVR) در گروه دارای سابقه CABG 4.2% و در گروه بدون سابقه CABG 3.3% بود (p=0.67). از نظر حوادث مهم قلبی یا MACE نیز بین دو گروه تفاوت آماری قابل ملاحظه ای دیده نشد (به ترتیب، (p=0.999, %4.7, %4.5. پس از آنالیز multivariate، سابقه CABG تاثیری بر بروز TVR نداشت (p=0.98; OR=0.99 95%CI=0.21-4.70). متغیرهای مرتبط با بروز TVR در آنالیز PCI, multivariate در محدوده شریان نزولی قدامی چپ (LAD) (p=0.03, OR=0.26, 95% CI=1.06-3.99) و سابقه PCI (p<0.001, OR=5.78, 95% CI=2.92-11.44) بودند.نتیجه گیری: سابقه CABG تاثیری بر عوارض کوتاه مدت و بلند مدت PCI ندارد.سابقه PCI و PCI بر روی LAD عوامل مستقل پیش بینی کننده رواسکولاریزاسیون مجدد رگ هدف می باشد.

مقدمه: اختلالات روانی از جمله افسردگی یکی از شایع ترین عوارض بعد از عمل توبکتومی می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش در کاهش میزان افسردگی زنان دارای سابقه عمل توبکتومی انجام گردید.مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی بود که در بین 80 نفر (40 نفر گروه مداخله و 40 نفر گروه کنترل) از زنان دارای سابقه عمل توبکتومی در شهرستان کبودرآهنگ انجام گردید. پرسشنامه مشتمل بر اطلاعات جمعیت شناختی و فرم 28 سوالی سلامت روان بود که به روش خودگزارش دهی تکمیل گردید. برنامه آموزشی در طی 4 جلسه، بصورت چهره به چهره و گروهی برای افراد اجرا شد. داده ها قبل از انجام مداخله و 2 ماه بعد از انجام آموزش در دو گروه جمع آوری گردید. داده ها با نرم افزار SPSS-18 و با آزمون های تی مستقل، من ویتنی، کای اسکوئر، آزمون دقیق فیشر، کوواریانس(ANCOVA)  و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که برنامه آموزشی در کاهش میزان افسردگی زنان در گروه مداخله تاثیر داشته است و این کاهش از نظر آماری معنی دار می باشد (P<0.05). به طوری که نمره میانگین گروه مداخله قبل از آموزش 29.85 بود و پس از آموزش به 15.23 رسید. همچنین مشخص شد که افسردگی با میزان سواد و شغل افراد در ارتباط است بطوری که با افزایش تحصیلات، زنان افسردگی کمتری داشتند و افسردگی در زنان بیکار نیز بیشتر بود.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه اهمیت آموزش در بهبود وضعیت سلامت روان زنان دارای سابقه توبکتومی را تائید می کند.

مقدمه: علی رغم اهمیت محدودیت های فانکشنال و نقص های اجرایی در ورزشکاران دارای سابقه اسپرین مچ پا مطالعات اندکی در این زمینه انجام شده است. پژوهش حاضر به منظور بررسی نقص های فانکشنال در ورزشکاران دارای سابقه اسپرین مچ پا انجام گرفت.مواد و روش ها: آزمودنی های تحقیق شامل 40 ورزشکار حرفه ای بودند که به روش نمونه گیری تصادفی از بین بازیکنان تیم های استانی رشته های فوتبال، هندبال، بسکتبال و والیبال استان لرستان جمع آوری شدند. آزمودنی ها به دو گروه آسیب دیده (26 ورزشکار دارای سابقه اسپرین مچ پا) و گروه سالم (14 ورزشکار بدون سابقه اسپرین مچ پا) تقسیم شدند. در این تحقیق توصیفی که به صورت میدانی اجرا شد برای شناسایی نقص های فانکشنال از آزمون های عملکردی جهش به شکل هشت لاتین و جهش جانبی استفاده شد. همه آزمودنی ها در آزمون جهش به شکل هشت لاتین که شامل لی لی کردن در مسیری به طول 5 متر و به شکل هشت لاتین و جهش جانبی که شامل 10 جهش جانبی رفت و برگشت به طول 30 سانتیمتر بود، شرکت کردند. رکورد انجام آزمون ها توسط کرنومتر با دقت 01/0 ثانیه ثبت شد.یافته ها: پس از جمع آوری اطلاعات و بررسی نحوه توزیع داده ها از ضریب همبستگی پیرسون برای بررسی رابطه و از t دو گروه مستقل برای تعیین تفاوت بین متغیرهای تحقیق استفاده شد. سطح معنی داری کوچکتر از 01/0 برای آزمون فرضیه ها در نظر گرفته شد. نهایتا مشاهده شد که تفاوت معنی داری بین رکورد اجرای آزمون های عملکردی جهش به شکل هشت لاتین و جهش جانبی در دو گروه آسیب دیده و سالم وجود دارد.بحث و نتیجه گیری: ورزشکاران دارای سابقه اسپرین مچ پا نسبت به ورزشکاران سالم دارای نقص های فانکشنال در حرکات ورزشی می باشند. همچنین با توجه به اسپرین های مکرری که در مچ پای ورزشکاران به وجود آمده و باعث افت عملکرد آنان می شود، می توان از آزمون های عملکردی جهش به شکل هشت لاتین و جهش جانبی با صرف هزینه اقتصادی و زمانی کمی به منظور شناسایی نقص های فانکشنال و اهدافی چون پیشگیری، درمان و توانبخشی آسیب اسپرین مچ پا استفاده نمود. بنابراین مهمترین کاربرد این تحقیق: پیشگیری از وقوع اسپرین های بعدی به وسیله شناسایی افراد مستعد آسیب و ارایه راهکارهای پیشگیرانه تحقق می یابد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

هدف: گزارش نتایج روش های مختلف تعیین کراتومتری واقعی قرنیه و نیز تعیین قدرت لنز داخل چشمی (IOL) در چشم هایی که قبلا تحت عمل کراتوتومی شعاعی (RK: radial keratomy) با یا بدون کراتوتومی آستیگماتیک قرار گرفته بودند.روش پژوهش: مطالعه بر روی 10 چشم از 7 بیمار انجام شد. قدرت قرنیه از دو طریق (contact lens methods) CLM و متوسط کراتومتری ناحیه 3 میلی متری در توپوگرافی تعیین شد. سپس قدرت IOL با استفاده از 3 فرمول SRKT, SRK II و (Holladay II) H II محاسبه گردید. در جراحی آب مروارید، برای همه چشم ها، از قدرت IOL محاسبه شده با فرمول H II استفاده شد. سپس نتایج رفرکتیو بیماران 3 ماه بعد از عمل گزارش شد. برای مقایسه با فرمول های دیگر، با استفاده از این قانون که هر 1.5 دیوپتر تغییر در سطح IOL باعث 1 دیوپتر تغییر در رفرکشن بیمار در سطح عینک می شود؛ رفرکشن بیماران با لنزهای محاسبه شده به وسیله سایر فرمول ها تعیین گردید و با فرمول H II مقایسه شد.یافته ها: رفرکشن بعد از عمل در 8 چشم که از روش CLM استفاده شده بود؛ بین +2.00 تا -3.00 دیوپتر بود. در هر دو روش CLM و متوسط کراتومتری ناحیه 3 میلی متری، میزان دوربینی بعد از جراحی آب مروارید با فرمول SRK II بیش تر از SRKT و با SRKT بیش تر از H II بود. هم چنین متوسط معادل کروی در استفاده از روش متوسط کراتومتری ناحیه 3 میلی متری در توپوگرافی با فرمول 0.08 ,H II و در استفاده از روش CLM با فرمول -0.05 ,H II بود.نتیجه گیری: به نظر می رسد که در بیماران دارای سابقه RK، متوسط کراتومتری ناحیه 3 میلی متری در توپوگرافی به عنوان کراتومتری، از دقت قابل قبولی در مقایسه با روش CLM برخوردار است و نیز دقت فرمول H II برای تعیین قدرت IOL بعد از RK از فرمول های SRK II و SRKT بیش تر و نتایج آن به امتروپی نزدیک تر و قابل قبول تر است.